แกน — значение в тайском толковом словаре

น.

วัตถุแข็งที่อยู่ตรงกลางของสิ่งอื่นสำหรับยึดให้อยู่, วัตถุแข็งที่มีสิ่งอื่นหุ้ม.

ว.

แข็งเป็นไตอยู่ข้างใน (มักใช้แก่ผลไม้) เช่น ทุเรียนแกน มะม่วงแกน

ขัดสน, จำใจ, เช่น อยู่ไปแกน ๆ เต็มแกน.